جدیدترین مقالات سلامتی

خرید روغن صاف قنادی به چه منظوری انجام می شود؟

با توجه به انواع روغن هایی که تولید می شوند، روغن صاف قنادی نمونه ای برتر در روغن های تولیدی است که برای شیرینی پزی و قنادی مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع از روغن ها را در چند مرحله تولید می کنند و به مصرف می رسانند.

برای ساخت این روغن ها در ابتدا باید روغن های مایع را تولید کرد. زیرا هیچ روغن جامدی به غیر از روغن های حیوانی در طبیعت وجود ندارند. این نوع از روغن ها را از دانه های متفاوتی از گیاهان استخراج می کنند. برای اینکه بتوان خرید روغن صاف قنادی را انجام داد، کافی است تا این روغن های گیاهی را به روغن جامد تبدیل کرد.

روغن های جامد برای تولید نیاز به هیدروژناسیون روغن های گیاهی دارند. در این فرآیند روغن های گیاهی را توسط اتم های هیدروژن سیر می کنند تا چربی های غیر اشباع آنها به چربی های اشباع تبدیل شود. در این صورت مدت ماندگاری آنها افزایش پیدا می کند.

روغن های جامد برای تبدیل به روغن صاف قنادی باید تحت حرارت غیر مستقیم قرار گیرند. طی این جریان حباب های داخل روغن های جامد از بین می رود و این روغن ها بافتی نرم و صاف به دست می آورند.

در این صورت روغن مورد نظر را مجددا در یخچال نگهداری می کنند تا به روغن جامدی یکدست تبدیل شود. این نوع روغن را روغن صاف قنادی می نامند.

خرید روغن صاف قنادی به منظور افزایش کیفیت شیرینی های تولیدی مورد استفاده قرار می گیرد. برای مصارف دیگر بهتر است از این نوع روغن استفاده نشود. زیرا اسید های چرب و ترانس آن بیشتر از روغن های گیاهی یا مخصوص سرخ کردنی است. به همین دلیل برای پخت و پز و سرخ کردن گزینه ای مناسب عنوان نمی شود. برای خرید روغن صاف قنادی هم می توان آن را به صورت صنعتی و هم خانگی خریداری کرد.

خرید روغن صاف قنادی به دلیل بافت نرم و یکدست

یکی از ویژگی هایی که سبب می شود تا خرید روغن صاف قنادی مورد استقبال فراوانی قرار گیرد را می توان بافت نرم و یکدست آن دانست. این نوع از روغن ها با توجه به اینکه برای پخت شیرینی و انواع نان های فانتزی مورد استفاده قرار می گیرند، باید دارای بافتی نرم و به دور از برجستگی باشند.

در روغن های جامد، به دلیل وجود مولکول های هوا بافت آن به صورت برجسته دیده می شود. به همین دلیل کیفیت شیرینی تولیدی با این نوع از روغن ها در حد بسیار پایینی قرار می گیرد. به منظور جلوگیری از این اتفاق روغن های جامد را در ابتدا توسط حرارت غیر مستقیم ذوب می کنند تا به صورت مایع درآید.

باید توجه کرد که هرگز این نوع از روغن را نباید توسط حرارت مستقیم گرم کرد. زیرا در این صورت روغن مورد نظر دچار سوختگی می شود و اسید های چرب اشباع و ترانس آن افزایش پیدا می کند. در این صورت خرید روغن صاف قنادی و مصرف آن بسیار خطرناک خواهد بود. همچنین با سوختگی روغن اسید های چرب غیر اشباع مفید کاهش پیدا می کند. در این صورت روغن مورد نظر برای سلامتی خطرات بسیاری را به بار می آورد.

چربی های غیر اشباع و اشباع در روغن صاف قنادی

این نوع از روغن ها هم دارای اسید های چرب غیر اشباع و هم اسید های چرب اشباع هستند. میزان اسیدهای چرب در روغن های جامد نباید بیشتر از ۳۰ درصد باشد. همچنین میزان اسید های چرب غیر اشباع نیز باید در حدود ۷۰ درصد در این روغن ها موجود باشد. روغن های صاف قنادی نباید بیشتر از ۱۰ درصد اسید های چرب ترانس داشته باشند. این نوع چربی ها عامل مهمی در ایجاد مواد سرطان زا و مضر برای بدن هستند.

چربی های غیر اشباع چربی های مفیدی هستند. این چربی ها برای سلامتی موادی مفید به حساب می آیند. برای سلامتی قلب، کبد، هوشیاری و بسیاری از موارد دیگر این نوع از چربی ها بسیار مورد نیاز هستند. همچنین چربی های امگا ۳ و ۶ در این نوع از روغن ها نیز باید به میزان قابل قبولی وجود داشته باشند.

[ بازدید : 401 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

زخم بستر چیست؟

پوست بزرگ‌ترین ارگان بدن است. این ارگان برای حفاظت از بافت زیر جلدی در برابر هوا، آب، مواد خارجی و باکتری‌ها، سخت و با دوام است. پوست ما در برابر آسیب حساس است و توانایی‌های شفای خاصی دارد. با این حال، پوست حتی با حالت کشسانی که دارد، نمی‌تواند فشار بیش از حد، کشش یا خراش را تحمل کند. فشار مداوم روی پوست، عروق خونی را تنگ می‌کند. این عروق مسئولیت تامین مواد مغذی و اکسیژن را به پوست بر عهده دارند. هنگامی که پوست به مدت طولانی بدون خون است، بافت خواهد مرد، و همین باعث ایجاد زخم بستر می‌شود. زخم بستر یک بیماری شایع پوستی است که برخی از بیماران باید با آ‌ن دست و پنجه نرم كنند.

به طور خاص‌تر، این مشکل یکی از عوارض مهمی است که فرد مبتلا به فلج با آن مواجه می‌شود. به عنوان مثال، طبق برآوردهای کارشناسان، حدود یک سوم بیماران مبتلا به آسیب نخاعی کمی پس از آسیب دچار زخم بستر می‌شوند و حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد از بیماران باقی مانده ممکن است این مشکل را کمی بعد تجربه کنند. از بروز اکثر انواع زخم‌ها می‌توان پیشگیری کرد اما زخم حتی ممکن است در بیمارانی که به خوبی تحت مراقبت هستند و توسط تجهیزات مناسب پشتیبانی می‌شوند، رخ دهد.

برای درمان این زخم‌ها، بیمار به زمان، پول و مراقبت‌های دقیق نیاز دارد. بیماران به دلیل زخم بستر، به ویژه زخم ناشی از جراحی، ممکن است مجبور شوند تا یک ماه دراز بکشند. درمان این اختلال می‌تواند هزینه‌ی زیادی در بر داشته باشد و باعث شود که زمان ارزشمندتان را به جای صرف کردن برای کار، مدرسه یا خانواده از دست بدهید.

علل شایع بروز زخم بستر چیست؟

۱. فشار بیش از حد

زخم بستر اصطلاحی است برای آسیب دیدن یک ناحیه از پوست که در معرض فشار بیش از حد قرار دارد. به معنای واقعی کلمه، این عارضه به نوعی آسیب پوست و انواع مختلف بافت زیر پوست است. آسیب پوست به علت فشار معمولا روی قسمت‌هایی از بدن رخ می‌دهد که در آن استخوان نزدیک به سطح پوست است، مانند باسن. این استخوان از داخل بدن به پوست فشار وارد می‌کند. اگر در بیرون هم سطح سختی باشد، رگ‌های خونی پوست تنگ می‌شوند.

از آن‌جایی که سطح گردش خون با فلج نیز کاهش می‌یابد، اکسیژن حمل‌شده به پوست هم کم می‌شود و به این ترتیب قدرت پوست کاهش می‌یابد. بدن تلاش می‌کند با فرستادن خون بیش‌تر به آن منطقه مشکل را جبران کند. این جبران مافات موجب می‌شود که پوست فشرده شود، فشار بیش‌تری بر عروق خونی وارد شود و سلامت پوست آسیب ببیند و زخم بستر به وجود بیاید.

۲- از دست دادن مقدار زیادی کلاژن

باید بگوییم فلج تنها بخشی از داستان است. فلجِ مربوط به آسیب یا پیامد بیماری‌ها است که بر دسترسی زیستی پوست تاثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، اگر پوست مقدار زیادی کلاژن را که مسئول تامین انعطاف‌پذیری پوست است، از دست بدهد، ضعیف‌تر می‌شود و کشسانی پوست کاهش می‌یابد. فرایند پیری هم خطر بروز زخم بستر را افزایش می‌دهد. افراد مسن نسبت به سایرین بیش‌تر در معرض خطر این بیماری هستند.

۳- عدم استفاده از عضلات

عدم استفاده از عضلات اطراف برخی از استخوان‌های بدن (باسن، پاشنه، آرنج و کشاله‌ی ران) منجر به آتروفی عضلانی می‌شود و خطر ابتلا به زخم را افزایش می‌دهد.

۴- نیروی ناشی از خراشیده شدن

حرکاتی که بافت پوست را روی یک سطح می‌کشند، مانند سر خوردن روی یک تخت یا صندلی، می‌توانند سبب کشیده یا خم شدن رگ‌های خونی شوند و به این ترتیب زخم بستر ایجاد کنند. هنگامی که پوست روی یک سطح صاف کشیده می‌شود می‌تواند خراشیده شود. یک برخورد یا سقوط سنگین می‌تواند باعث آسیب پوست شود، اما شما نمی‌توانید بلافاصله آن را مشاهده کنید. لباس یا اشیاء سخت نیز می‌توانند آسیب وارد کنند و سبب بروز زخم بستر شوند.

۵- رطوبت بیش از حد

رطوبت بیش از حد نیز عامل دیگری است که خطر بروز زخم بستر را افزایش می‌دهد. این اختلال معمولا در افرادی که زیاد عرق می‌کنند و / یا قادر به کنترل ادرار نیستند رخ می‌دهد.

۶- تغذیه‌ی نامناسب

تغذیه‌ی نامناسب نه تنها یک تهدید جدی برای سلامت عمومی فرد است، بلکه باعث می‌شود که خطر ابتلا به زخم بستر در فرد مبتلا به فلج بیش‌تر باشد. بدن برای حفظ سلامت پوست، بهبود هر گونه آسیب و مبارزه با هر گونه عفونتی، به مواد مغذی بیش‌تری نیاز دارد از جمله پروتئین و ویتامین‌ها. وقتی بدن مواد مغذی کافی ندارد، توانایی ناچیزی برای مقاومت در برابر عوارضی مانند زخم بستر دارد.

۷- مشکلات وزن

خطر بروز زخم بستر در افراد دارای اضافه وزن بیش‌تر است. در افراد دارای اضافه وزن، وزن بیش از حد باعث افزایش فشار بدن در مناطق آسیب‌پذیر می‌شود.

زخم بستر بیشتر در کدام قسمت های بدن ایجاد می شود؟

زخم بستر، بیشتر در نواحی صورت می گیرد که تحرک کمتراست.

مانند:

پس سر، گوشها، کتف ها، جناغ، آرنج ها، زیر باسن، لگنف زی زانو، پاشنه های پا

درمان های خانگی و نسخه های طبیعی طب سنتی برای رفع زخم بستر

زخم بستر می تواند به سرعت در مراحل اولیه درمان شود. اما اگر مدت زمان زیادی بگذرد و درمان نشود، ممکن است منجر به بیماری های جدی تر شود و یا حتی تهدید کننده مرگ تلقی شود. عفونت پوست باعث قرمزی و تورم می شود، همچنین می تواند به مفاصل و استخوان ها نفوذ کند و باعث ایجاد عفونت های شدید شود. که ممکن است منجر به ایجاد سرطان شود.

[ بازدید : 402 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

طب سوزنی

همانطور که می دانید طب سوزنی در بسیاری از بیماری ها، راه حل های مناسبی ارائه می دهد. بنابراین برای بسیاری از مسائل که غیر قابل درمان به نظر می آیند، راه حل های حیرت انگیزی را پیشنهاد می کند.

این علم مبتنی بر مسیرهای انرژی است. برای درک بهتر این مطلب باید به بررسی این مسیرها بپردازیم.

بر اساس این طب، اگر در این مسیرها انسداد ایجاد شود یا در مسیر نقاط، ضعف دیده شود، بدن به آنها پاسخ می دهد. در نتیجه می توان گفت که فرد دچار بیماری شده است.

طب سوزنی چگونه می تواند در درمان بیماری اگزما موثر باشد؟

طب سوزنی چینی (TCM) یک راه حل کامل و مطمئن را پیشنهاد می کند. یکی از دلایل موفقیت آن، در نظر گرفتن علائم داخلی بدن علاوه بر فاکتورهای بیرونی از جمله پوست است. هدف از درمان اگزما، بهبود آن از هر دو نظر است.

بر اساس طب سوزنی، هرگاه مشکلی در پوست خود مشاهده کردید، می توانید به عدم تعادل ریه خود پی ببرید. در این تئوری، پوست را می توان به عنوان ریه سوم بدن پذیرفت. در واقع وجه اشتراک نقش ریه و پوست را می توان در عملکرد مشابه آنها در محافظت بدن در برابر عفونت دانست.

بر اساس TCM ریه ها می توانند در کنترل مواردی مانند عرق کردن، باز و بسته شدن منافذ و تنفس پوست موثر باشند. پس اینگونه می توان نتیجه گرفت که ریه ها نقش مهمی را برعهده دارند و باید بیش از پیش به این عضو حیاتی بدنتان توجه کنید.

ریه ها وظیفه انتقال آب در بدن را دارند که آب را در دو جهت به بدن منتقل می کنند که هدف از انتقال آب به قسمت پایین بدن که کلیه ها هستند، انجام عمل دفع یا ذخیره است. همچنین هدف از انتقال آب به قسمت بالای بدن حفظ رطوبت و نرمی پوست است.

بنابراین ریه ها تاثیر مستقیم بر کیفیت پوست دارند. بر اساس طب سوزنی، عدم تعادل در ریه ها می تواند باعث بروز عوارضی نظیر پایین آمدن کیفیت پوست، خشک شدن پوست و اگزما شود. دلایل مختلفی برای عدم تعادل ریه ها وجود دارد که می توان با استفاده از الگوهایی به تشخیص آنها پرداخت. یکی از این الگوها "هشت پارامتر"است که بر اساس بهترین برنامه درمانی تصمیم می گیرد.

هشت پارامتر چیست؟

هشت پارامتر چهار جفت از الگوهای متضاد است که امکان دارد یک بیماری از آن پیروی کند. این جفت ها عبارتند از:

• گرما و سرما
• خالی و پر
• داخلی و خارجی
• یین و یانگ

بر اساس طب سوزنی، سلامتی وقتی حاصل می شود که تعادل بین این پارامترها برقرار باشد. طبیعتاً وقتی بین این عوامل عدم تعادل مشاهده شود، می توان نتیجه گرفت که مشکلی در سلامتی فرد وجود دارد.

از آنجا که خارش و التهاب جزء علائم اصلی بیماری اگزما است، می توان این موضوع را مربوط به عنصر گرما در ریه ها دانست. گرمای کامل یک گرمای بیش از حد در بدن است و برای درمان این مسئله باید حرارت را به درجه پایین تری آورد.

گرمای خالی کمی پیچیده تر است، این نوع از گرما در واقع نشان دهنده کمبود در یین و سیستم خنک کننده بدن است. در این حالت اگر چه گرمای اضافی در بدن وجود ندارد، اما یین کافی برای کنترل گرمای طبیعی نیز وجود ندارد. این مسئله موجب بروز گرما زدگی و تولید بیش از حد گرما می شود. بنابراین در شرایط گرمای خالی، برای بازگشت تعادل به بدن، بایستی هم گرما خنک شود و هم یین تغذیه شود.

بنابراین تشخیص اینکه اگزمای شما بر اثر گرمای پر یا خالی ایجاد شده است، در روند بهبود شما بسیار مهم و کاربردی است. وقتی شما اولین مشاوره خود را در زمینه طب سوزنی انجام می دهید، مواردی مانند علائم فعلی، سبک زندگی، تاریخچه پزشکی، رژیم غذایی، نبض و زبان مورد بررسی قرار می گیرد.

[ بازدید : 417 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

پروتز چشم یا چشم مصنوعی چیست؟

پروتز چشم یا چشم مصنوعی روش درمانی بسیار رایج برای افرادی است که چشم خود را از دست داده اند. افراد در تمام سنین و جنسیت ها پس از تخلیه چشم (یا در بعضی موارد، هر دو چشم) به علت آسیب ترومای چشمی، بیماری یا ناهنجاری های چشم و صورت، می توانند از پروتز چشم استفاده نمایند.

برخی از دلایلی که باعث حذف چشم می شود، عبارتند از:

صدمه

گلوکوم

عفونت داخل چشم

تومورهای چشم

چرا از پروتز چشم استفاده می شود؟

پروتز چشم می تواند ظاهر کاسه چشم آسیب دیده را بهبود بخشد. اکثر افراد پروتزهای چشم را به چشم بند و بانداژ ترجیح می دهند.

اگر کل چشم حذف شود، ایمپلنت و پروتزها مانع از رشد بافت های موجود در سوکت چشم برای پر کردن فضای خالی می شوند.

چشم مصنوعی نمی تواند بینایی را احیا کند. بعد از برداشتن چشم طبیعی و قرار دادن پروتز چشم، فرد هیچگونه قدرت بینایی در آن چشم نخواهد داشت.

هدف از استفاده پروتز چشم ایجاد ظاهر متعادل صورت و افزایش احساس راحتی در کاسه ی چشم خالی است.

هزاران سال است که پروتزهای چشم ساخته و استفاده می شوند. چشم های مصنوعی اولیه از خاک رس رنگ شده ساخته می شدند که به یک تکه پارچه متصل بودند. قرنها بعد، مردم شروع به ساختن چشمان مصنوعی کروی از شیشه کردند.

امروز، چشم های مصنوعی دیگر کره های شیشه ای نیستند. در عوض، یک چشم پروتز شامل یک حفره متخلخل گرد است که به کاسه چشم وارد شده و با بافت چشمی با نام ملتحمه پوشش داده می شود.

پروتز چشم شامل موارد زیر است:

پوسته بیرونی بیضی شکل و سفید رنگ برای هماهنگ شدن با سفیدی چشم دیگر

قسمت گرد مرکزی که به صورتی نقاشی شده است تا شبیه به عنبیه و مردمک چشم دیگر باشد

ایمپلنت پروتز چشم تقریباً همیشه بعد از جراحی حذف چشم به دلیل آسیب یا بیماری توصیه می شود. این ایمپلنت از عملکرد مناسب پلک پشتیبانی می کند.

چطور از پروتز چشم مراقبت کنیم؟

نگهداری پروتز چشم شما شامل مراقبت های حداقل، اما به طور منظم است. در اینجا چند نکته بیان شده است:

• یک بار در ماه از قسمت اکریلیک پروتز خود را خارج کنید و آن را با آب و صابون شستشو دهید. قبل از قرار دادن مجدد در کاسه چشم خود آن را خشک کنید.
• می توانید با پروتز چشم خود بخوابید، مگر اینکه پزشک این کار را منع کند.
• چشم مصنوعی خود را با استفاده از وسیله طراحی شده برای این منظور در کاسه چشم قرار دهید.
• پروتز اکریلیک را زیاد در نیاورید.
• از قطره های چشم بر روی پروتز اکریلیک خود را استفاده کنید.
• در صورت لزوم پروتز اکریلیک را برای تمیز کردن از مواد اضافه شستشو دهید.
• پروتز خود را سالانه با مراجعه به پزشک جلا دهید.
• پروتز خود را یکبار در هر پنج سال یا در صورت لزوم زودتر تعویض نمایید.

پس از جراحی چشم چه انتظاری باید داشت

به خصوص در 72 ساعت اول بیمار درد، تورم و حالت تهوع را تجربه خواهد کرد. جراح ممکن است برای ایجاد احساس راحتی بیشتر داروهای مسکن و داروهای ضدتهوع را تجویز نماید.

به مدت دو هفته بعد از جراحی، پلک ها روی ایمپلنت چشم و پوسته پلاستیکی بخیه زده می شوند. با گذشت چند ماه، بیمار برای دریافت پروتز خود آماده خواهد بود.

چشم انداز داشتن پروتز چشم چیست؟

از پروتزهای چشم معمولاً برای جایگزین کردن ایمن چشم های بیمار، آسیب دیده یا ناقص استفاده می شود. بعد از از دست دادن چشم، پروتز چشم می تواند به تقویت اعتماد به نفس بیمار کمک کند. به علاوه، پوشیدن و مراقبت از پروتز چشم تقریبا ساده است.

اگر به استفاده از پروتز چشم فکر می کنید، با پزشک خود صحبت نمایید و متخصص پروتز با تجربه ای را پیدا کنید.

[ بازدید : 384 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

عفونت زخم می توانند از منابع متعددی ایجاد شود. به عنوان مثال خراشی که از افتادن در پیاده رو ایجاد شده می تواند باعث شود ذرات کوچک آسفالت یا دیگر عوامل آلوده به میکروب به پوست شما وارد شود. همچنین زخم بریدگی با یک فلز کهنه می تواند برای جلوگیری از عفونت به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشد.
علاوه بر حوادث، عفونت های ناحیه جراحی در مقایسه با دیگر عفونت های بیمارستانی بسیار رایج و پرهزینه هستند. آمارها نشان می دهد که ۲ تا ۵ درصد از بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند، دچار عفونت می شوند. عفونت هزینه های درمان را بالا برده و مدت بستری شدن در بیمارستان را تقریبا ده روز افزایش می دهد.

در اینجا چند علت و نشانه مربوط به زخم عفونی که باید به آن توجه داشت را بیان می نماییم.

قرمزی مداوم

در حالی که نواحی اطراف بریدگی در ابتدا غیر معمولی مشاهده می شود، اگر این ناحیه همچنان قرمز رنگ بماند یا وضعیت و ظاهر آن بدتر شود، می تواند نشانه ای از عفونی شدن زخم باشد. در صورتی که به نظر می رسد که نواحی قرمز اطراف زخم در حال گسترش هستند یا بافت قابل مشاهده است، شما می بایست از متخصص زخم کمک بگیرید. متخصص زخم شما را بررسی کرده و در صورت تایید عفونت درمان های مناسب را آغاز می نماید.

درد مداوم

زخم می تواند باعث ایجاد درد شود، اما وقتی درد افزایش یافته و یا طولانی تر از آنچه باید ادامه می یابد، می تواند نشانه ای از ایجاد عفونت در زخم باشد. اگر درد مداوم داشتید یا شدت درد افزایش پیدا کرد، به متخصص زخم مراجعه نمایید.

زهکشی

زهکشی از زخم در طی دوره التهاب روند بهبود طبیعی است و این مقدار کم از زهکشی مشکلی ندارد. اما زهکشی سنگین، سبز رنگ و با بوی نامطبوع می تواند نشانه ای از عفونت باشد. ترشحات زرد و با مقدار کم بخش طبیعی از فرایند بهبود زخم است و بیانگر عفونت نیست.

بیماری

اگر چه که علائم عفونت ممکن است در اطراف محور زخم قرار گیرند، این علائم همچنین می توانند منجر به بیماری های شوند که بر تمام بدن شما تاثیر می گذارد، مانند تب و تهوع.

شناخت علائم عفونت زخم

شایع ترین نشانه های زخم عفونی عبارتند از درد، تورم، قرمزی، بوی بد و زهکشی چرکی. همچنین ممکن است دچار تب محلی شوید که در آن زخم بسیار گرمتر از پوست اطراف آن احساس می شود. تغییرات غیر طبیعی در رنگ و اندازه زخم، مانند رگه های قرمز نیز می تواند جزء علائم عفونت باشد.
اگر عفونت گسترش یابد، علائم شدیدتری مثل تب، درد های بدنی، احساس ناراحتی، حالت تهوع، اسهال یا قرمزی در مناطق دیگر پوست شروع می شود.

نحوه مراقبت از زخم های عفونی

درمان به نوع عفونت بستگی دارد، بنابراین به محض اینکه شما متوجه علائم عفونت شدید، باید با متخصص زخم خود تماس بگیرید و یا به کلینیک زخم مراجعه نمایید. متخصص زخم شما ممکن است زخم را با محلول آنتی بیوتیک یا پماد پانسمان کند و سپس آنتی بیوتیک های خوراکی برای ادامه مبارزه با باکتری ها تجویز نماید. برای بازگشت به مسیر بهبود، ضروری است زخم های عفونی را طبق تجویز پزشک شستشو داده و پانسمان نمایید.

[ بازدید : 379 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

چگونه پزشک گوش فرزند من را معاینه می کند ؟

اگر پزشک شما قادر به تشخیص قطعی اوتیت میانی نباشد و کودک شما درد شدید گوش یا تب نداشته باشد پس از یک معاینه گوش بر روی کودک شما ممکن است از شما بخواهد یک یا دو روز صبر کنید تا ببیند که آیا گوش درد از بین می رود یا خیر. آکادمی متخصصان اطفال آمریکا دستورالعمل هایی را در سال 2013 صادر کرد که در آن پزشکان را تشویق می کند تا کودکان مبتلا به عفونت گوش را که نمی توانند به طور قطعی علت آن را تشخیص دهند از نزدیک پیگری و دنبال کنند، به خصوص کودکانی که در رنج سنی بین 6 ماه تا 2 سال قرار دارند. در صورت عدم بهبودی در طی 48 تا 72 ساعت پس از شروع علائم ، دستورالعمل ها به پزشكان توصیه می كنند كه درمان با آنتی بیوتیك را شروع كنند. بعضی اوقات درد گوش ناشی از عفونت نیست و بعضی از عفونت های گوش ممکن است بدون دریافت آنتی بیوتیک نیز بهتر شوند. استفاده از آنتی بیوتیک ها با احتیاط و با دلایل مناسب به جلوگیری از رشد باکتری هایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند نیز کمک می کند.

اگر پزشک شما آنتی بیوتیک تجویز کرده است ، مهم است که کودک شما دقیقاً و به طور کامل طبق تجویز پزشک آن را مصرف کند. اگرچه ممکن است در چند روز آینده کودک شما بهتر به نظر برسد، اما عفونت به طور کامل از بین نرفته است و قطع کردن زود دارو می تواند باعث بازگشت عفونت شود. مراجعه دوباره کودک به بیمارستان جهت پیگیری ، به پزشک معالج اجازه ارزیابی مجدد و بررسی اینکه آیا عفونت به طور کامل از بین رفته است یا خیر، را می دهد.

چه مدت طول می کشد تا فرزند من بهتر شود؟

کودک شما باید بعد از مراجعه به پزشک پس از گذشت چند روز، احساس بهتری داشته باشد. اگر چند روز گذشت و کودک شما هنوز هم بیمار به نظر می رسد ، با پزشک خود تماس بگیرید. کودک شما ممکن است به آنتی بیوتیکی متفاوت نیاز داشته باشد. بعد از از بین رفتن عفونت ، ممکن است هنوز در گوش میانی مایعاتی باقی بماند، اما معمولاً طی سه تا شش هفته بعد از بین می روند.

چه اتفاقی می افتد اگر کودک من همچنان دارای عفونت گوش باشد؟

برای جلوگیری از بازگشت عفونت و وزوز گوش ، باید عواملی که باعث بروز خطر در کودک شما می شود را محدود کنید. مانند عدم قرار گرفتن در اطراف افرادی که سیگار می کشند. با وجود این اقدامات احتیاطی ، ممکن است برخی از کودکان همچنان به عفونت گوش میانی دچار شوند، گاهی اوقات پنج یا شش بار در سال رخ میدهد. پزشک ممکن است چند ماه صبر کند تا ببیند آیا اوضاع به خودی خود بهتر می شود یا خیر. اما اگر عفونت ها از بین نروند و آنتی بیوتیک ها هم کمکی نکنند، بسیاری از پزشکان عمل جراحی را توصیه میکنند که در آن یک لوله تهویه کوچک (Ventilation Tube(VT)) را در پرده گوش کودک قرار می دهند ، تا باعث بهبود جریان هوا و جلوگیری از تجمع مایعات در گوش میانی شود. رایج ترین لوله های تهویه شش تا نه ماه در محل خود باقی می مانند و تا زمان خارج شدن نیاز به ویزیت و پیگیری دارند.

اگر با قرار گرفتن لوله تهویه همچنان از عفونت جلوگیری نشود ، ممکن است پزشک در نظر داشته باشد که آدنوئیدها را حذف کند تا از انتشار عفونت به مجرای استاش جلوگیری کند.

آیا می توان از عفونت گوش جلوگیری کرد؟

در حال حاضر ، بهترین راه برای پیشگیری از عفونت گوش ، کاهش عوامل خطرناک مرتبط با آنها است. در اینجا مواردی است که می توانید انجام دهید تا از خطر ابتلای فرزندتان به عفونت گوش جلوگیری کنید.

• فرزند خود را در برابر آنفولانزا واکسینه کنید. مطمئن شوید که فرزند شما هر سال واکسن آنفلانزا را می زند.
• توصیه می شود کودک خود را با واکسن کونژوگه پنوموکوکی از نوع PCV13 واکسینه کنید (13-valent pneumococcal conjugate vaccine (PCV13))

PCV13 نسبت به واکسن های قبلی یعنی PCV7 کودک شما را در برابر انواع باکتریهای ایجاد کننده از عفونت بیشتر محافظت می کند. اگر فرزند شما قبلاً واکسیناسیون با PCV7 را انجام داده است ، در مورد نحوه انتقال واکسن او به نوع PCV13 با پزشک خود مشورت کنید. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می کند کودکان زیر 2 سال را از ابتدای 2 ماهگی واکسینه کنید. مطالعات نشان داده است كه كودكان واكسینه شده نسبت به کودکانی كه واكسینه نشده اند ، بسیار کمتر به عفونت گوش دچار میشوند. این واکسن برای کودکان در مهدکودک به شدت توصیه می شود.

• مرتباً دستها را بشویید. شستن دست ها از گسترش میکروب ها جلوگیری می کند و به کودک شما در مبتلا نشدن به سرماخوردگی یا آنفولانزا کمک می کند.
• از قرار گرفتن کودک در معرض دود سیگار جلوگیری کنید. مطالعات نشان داده است که نوزادانی که در نزدیکی افراد سیگاری هستند ، بیشتر دچار عفونت گوش می شوند.
• هرگز اجازه ندهید که کودک شما برای یک خواب کوتاه و یا کل شب با شیشه شیر بخوابد.
• اجازه ندهید که کودکان بیمار با یکدیگر وقت بگذرانند. تا آنجا که ممکن است ، اگر کودک شما بیمار است او را در معرض سایر کودکان قرار ندهید.

[ بازدید : 348 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

کامپوزیت ونیر چیست؟

اگر شما همیشه به دنبال یافتن راهکاری برای بهبود لبخند خود بوده اید، می توان گفت که کامپوزیت ونیر گزینه بسیار مناسبی برای این منظور است.

کامپوزیت ونیر در واقع پوسته ها و شل های نازکی هستند که از آن ها به عنوان پوشش برای قسمت های جلویی دندان ها استفاده می شود تا به این ترتیب ساختار و ظاهر آن ها را بهبود ببخشد. ونیر ها تنها یکی از چندین روش متعدد مورد استفاده برای تغییر ظاهر دندان ها هستند.

در کل برای ونیر دندان ها از دو روش کلی استفاده می شود. یکی از این ها ونیرهای سرامیکی یا پورسلین بوده و گزینه دیگر نیز ونیر کامپوزیتی است. همان طور که از نام ونیر های سرامیکی مشخص است به صورت سفارشی از سرامیک های شفافی ساخته شده اند تا با ساختار دندان های شما متناسب باشد.

کامپوزیت ونیر نیز اغلب از رزین هایی ساخته می شود که رنگ شان مشابه رنگ دندان هاست. در واقع رزین همان ماده ای است که در مواردی برای اتصال دندان ها مورد استفاده قرار می گیرد. برای استفاده از هر کدام از این ونیرها معایب و مزایای متعددی ارائه شده است که بهتر است در زمان انتخاب همه جوانب را در نظر بگیرید.

چه کسانی می توانند کامپوزیت ونیر را دریافت کنند؟

نقش اصلی ونیرهای دندانی که در دندان پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند این است که به کمک آن ها نقص های دندان را پوشش داده و به این ترتیب لبخندی یکنواخت و یک دست را به فرد ارائه داد تا علاوه بر داشتن لبخندی زیبا دندان هایی درخشان و یکدست را نیز داشته باشد.

این نقص ها می توانند شامل موارد مختلفی باشند. برای مثال دندان هایی که کج هستند یا دندان های بد شکل و دارای تراشه و همچنین دندان هایی که تغییر رنگ داشته یا مینای آن ها از بین رفته است. دندان دیگر ساختار یک دست و شفاف اولیه خود را ندارد، می توانند به عنوان نقص دندان در نظر گرفته شوند و برای آن ها از انواع کامپوزیت ونیر استفاده شود.

در خصوص کامپوزیت ونیر باید گفت که این کامپوزیت ها در واقع بخشی از دندان را می پوشانند، اما این ونیرها با روکش ها کاملاً متفاوت هستند؛ روکش هایی که ضخیم تر بوده و کل سطح دندان هم سطوح جلویی و هم عقبی را پوشش می دهند.

استفاده از این روکش ها همچنین ممکن است به پیرایش و تراش دادن های بیشتری نیاز داشته باشد، در حالی که شاید در استفاده از ونیر این مورد نیاز نباشد. در واقع باید گفت در صورتی که ساختار دندان های شما مرتب بوده و قصد شما فقط بهبود و تغییر ظاهر رنگ دندان تان باشد، کامپوزیت ونیر می توانند گزینه مناسبی برای شما باشند.

روکش ها در واقع بیشتر برای مواردی مورد استفاده قرار می گیرند که دندان ها آسیب های بیشتر و جدی تری دارند، مانند زمان هایی که دندان ها شکسته اند یا این که دندان ها به عصب کشی و کانال کشی ریشه ها نیاز داشته باشند. این ها مواردی هستند که معمولاً به عنوان راه حل بهتر برای آن ها استفاده از روکش پیشنهاد می شود.

آیا ونیرهای مورد استفاده انواع متفاوتی دارند؟

افرادی که برای مشکلات دندان به دندان پزشک مراجعه می کنند، دندان پزشک با توجه به مشکلات آنها به انجام یک سری فعالیت های درمانی برای تغییر و اصلاح ظاهر دندان ها و لبخند شان می پردازد. دندان پزشک مربوطه با توجه به ساختار دندان ها و میزان مشکلاتی که دارند ممکن است در مواردی با توجه به نیاز و خواسته خود فرد مراجعه کننده از انواع ونیر ها استفاده کند.

انواع روکش های متفاوتی که برای بهبود و تغییر ظاهر دندان ها مورد استفاده قرار می گیرند شامل انواع روکش های کامپوزیتی مستقیم، روکش های کامپوزیتی غیر مستقیم و انواع روکش های سرامیکی یا پر سلین می شوند.

ونیر های کامپوزیتی مستقیم

ونیرهای کامپوزیتی مستقیم یا کامپوزیت ونیر مستقیم همان طور که از نام شان مشخص است از یک سری ماده های رزینی کامپوزیتی ساخته شده اند که مستقیماً روی دندان های افراد قرار می گیرد. روند درخواست ونیرها بسیار کوتاه بوده و در کم ترین زمان و با حداقل فرایند تهاجمی ممکن ونیر ها آماده شده و روی دندان ها قرار می گیرد.

ونیر های کامپوزیتی غیر مستقیم

تفاوت اصلی که میان کامپوزیت ونیر مستقیم و کامپوزیت ونیر غیر مستقیم وجود دارد، تفاوت در کاربرد های آن ها است و در واقع باید گفت در نحوه و ترکیبات ساخت آن ها هیچ تفاوتی وجود ندارد. در این روش نیز دندان ها درست همان طور که برای ونیر های کامپوزیتی مستقیم آماده می شوند، آماده خواهند شد.

تفاوت اصلی در این جا نحوه آماده سازی ونیرها است، چرا که ونیرها به صورت غیر مستقیم در خارج از دهان و در مطب دندان پزشک یا لابراتوار های دندان پزشکی ساخته می شوند و سپس بعد از ساخته شدن ونیرها به صورت کامل، روی دندان ها جاسازی می شوند.

دندان پزشک ممکن است در این بازه زمانی تا آماده شدن کامپوزیت ونیر غیر مستقیم، از یک سری ونیرهای موقت استفاده کرده و آن ها را در اختیار مراجعه کننده قرار دهد. در جلسه بعدی کامپوزیت ونیر های آماده شده به صورت غیر مستقیم با لایه ای از چسب روی دندان های فرد قرار می گیرند.

این ونیرها مزیتی که دارند این است که می توانند در برابر ساییدگی ها مقاومت بیش تری داشته باشند. همچنین ونیرهای کامپوزیتی غیر مستقیم نسبت به انواع مستقیم آن ها نسبت به شکستگی ها مقاومت بسیار بیشتری دارد. اما موضوعی که مطرح است هزینه و قیمت بالاتر این ونیرها نسبت به انواع مستقیم است.

[ بازدید : 333 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

اوزون گازی است که از سه اتم اکسیژن تشکیل شده و برای درمان های متفاوت پزشکی از آن استفاده می شود. اوزون تراپی روشی ایمن، موثر، غیر تهاجمی، بدون عوارض جانبی، مقرون به صرف و قابل تکرار برای درمان دردها و مشکلات زانو است. اوزون التهاب زانو را کاهش داده و ترمیم بافت ها را تحریک می نماید. اوزون تراپی نسبت به جراحی های تهاجمی بسیار ایمن تر بوده و نتایج دائمی به همراه دارد.

با استفاده از تزریق اوزون شما آناتومی بدن خود را تغییر نمی دهید. این کار به منظور بهبود وضعیت، حفظ آناتومی طبیعی، درمان آسیب دیدگی و جلوگیری از آسیب بیشتر انجام می شود.

جراحی تهاجمی است و تمام جراحی ها باعث آسیب فیزیکی و التهاب حاد می شوند. ما می توانیم جراحی را به عنوان یک آسیب عمدی در نظر بگیریم. همه جراحی ها تهاجمی هستند و باعث بر هم خوردن آناتومی بدن می شوند.

برای مثال اگر آرتروسکوپی زانو را به عنوان روش جراحی بکار ببریم. به جز مواردی که آرتروسکوپی کاملا تشخیصی است، اختلالاتی در آناتومی بدن ایجاد می شود. این مداخلات کاملا به شرایط بیمار بستگی دارد، اما ممکن است خراشیدگی سطح استخوان، حذف جزئی تاندون، تعویض رباط ، بخیه رباط یا تاندون در طی آرتروسکوپی ایجاد شود. طی عمل جراحی مداخلاتی در آناتومی مفصل زانو ایجاد شده و این مداخلات بخش طبیعی از ماهیت روش جراحی هستند. جراح در تلاش برای کمک به بهبود وضعیت بیمار است اما ناچارا آناتومی مفصل را تغییر می دهد. تحقیقات پزشکی نشان داده اند که بهتر است آناتومی فعلی را حفظ نمود. هنگامی که آناتومی را تغییر دهید، نمی توانید به عقب برگردید. اوزون تراپی زانو و تزریق اوزن رویکردی متفاوت دارد و باعث ایجاد هیچ گونه آسیب فیزیکی به آناتومی زانوی شما نمی شود. اوزون تراپی را می توان بدون هیچ گونه عارضه جانبی تکرار کرد.

در ادامه وضعیت زانو را بعد از آرتروسکوپی بررسی می نماییم. اگر مجددا به زانوی خود صدمه زدید یا یا اگر روش تهاجمی تنها توانسته 50٪ یا 60٪ بهبود را برای شما ایجاد کند و به دنبال نتایج بهتر هستید و یا این روش برای شما بی نتیجه بوده ( هیچ درمان شناخته شده ای به صورت 100% موثر نیست)، شما در آناتومی زانوی خود تغییراتی ایجاد کردید که نمی توانید به حالت قبل بازگردانید.

در اوزون تراپی، بیایید سناریویی را بررسی کنیم که درمان موثر نبوده است. ممکن است شما بهبود را احساس نکنید، اما وضعیت شما بدتر هم نشده است. در آناتومی شما هیچ تغییری ایجاد نشده و شما هنوز هم می توانید درمان جراحی را مد نظر قرار دهید. و اگر اوزون تراپی زانو توانسته تا 50 درصد از علائم را بهبود بخشد، و بیمار مشتاق است تا درمان کامل شود، به راحتی می توان درمان را تکرار کرد. هیچ دوره نقاحتی برای این تکرار درمان وجود ندارد. در واقع اثرات مثبت درمان ها جمع می شوند.

علاوه بر این اوزون تراپی به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک می کند. این یک نکته بسیار مهم است. اوزون به دلیل اکسیژن اضافه ی خود توانایی مقابه با فشار های اکسیداتیو را دارد. فشارهای اکسیداتیو اصلی ترین فشاری است که بدن انسان در معرض آن قرار می گیرد. بنابراین اوزون با داشتن توانایی فوق العاده برای مقابله با فشار اکسیداتیو نه تنها به بهبود مفصل کمک می کند، بلکه کمک می کند تا با شکستگی مفصلی با آسیب های جدید مقابله کنیم. مفصل ها همیشه در معرض تروما قرار دارند. ممکن است این آسیب ها کوچک باشند که به لحاظ بالینی ناچیز است و در آن زمان هیچ تاثیری بر زندگی شما ندارد، اما در طول سالی که این آسیب های کوچک شروع به جمع شدن می کنند و در نهایت دچار یک مشکل واقعی می شوید. این موضوع مربوط به هر مفصلی است و نه فقط زانو.

[ بازدید : 221 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

فیلر لب چیست؟

فیلر لب یک مداخله زیبایی است که مبتنی بر تزریق فیلر پوستی به داخل لب و اطراف آن است تا به لب ها حجم داده شود یا ساختار لب را شکل دهد. این فرآیند توسط پزشک زیبایی برای هرکسی که نازک شدن لب را تجربه کرده یا به دلایل مختلف می خواهد ساختار لب را تغییر دهد ، قابل انجام است.

فیلرلب برای چه افرادی و چرا انجام می شود؟

با اثر پیری ، مقدار کلاژن ، بافت الاستین و اسید هیالورونیک در پوست ما به مرور زمان کاهش می یابد. استفاده از فیلر لب برای رفع این کمبود ، به غیر از زنان باردار ، افرادی که دارای مشکلات التهاب پوستی هستند و مشکل تبخال دارند به راحتی قابل انجام است. فرایند فیلر لب می تواند برای از بین بردن مشکلات افتادگی کنار لب که ممکن است در اثر پیری رخ دهد انجام شود. همچنین می تواند برای افرادی که می خواهند به لب های خود شکل دهند یا افرادی که دارای ساختار نازک لب هستند و می خواهند لب های پر داشته باشند اعمال شود و یا افرادی که مشکلات تقارن در لب های خود دارند و به همین دلایل می خواهند زیبایی لب داشته باشند ، قابل استفاده است.

فیلر لب چگونه انجام می شود؟

قبل از فرآیند فیلر لب ، شکل لب مناسب برای ساختار صورت مشخص می شود. حداقل نیم ساعت قبل از شروع عمل فیلر لب ، یک کرم بی حس کننده روی ناحیه لب اعمال می شود تا درد احساس نشود. تزریق فیلر با کمک یک سوزن بسیار نوک ریز انجام می شود. نتایج این فرایند که در مجموع 30 دقیقه به طول انجامد ، فوراً قابل مشاهده است. کبودی جزئی و تورم در ناحیه لب بعد از انجام کاملا طبیعی است. اگرچه این ورم گاهی تا یک هفته طول می کشد ، اما معمولاً طی چند روز از بین می رود. این فرآیند که مدت زمان کمی طول می کشد بدون درد و آسان است. فیلر لب برای افرادی که دارای ساختار لب بسیار نازک هستند با تقسیم چندین جلسه به جای یک جلسه قابل انجام است.

اثر فیلر لب:

اثرات روش های زیبایی مانند حجیم کردن و ضخیم کردن لب ، که اخیراً افزایش یافته است ، ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. فرایند فیلر لب بسته به ساختار لب فرد، سن ، خاصیت ارتجاعی و کیفیت مواد فیلر تزریقی ممکن است اثرات مختلفی را نشان دهد. به طور کلی ، شما می توانید نتایج را بلافاصله مشاهده کنید و ماندگاری این برنامه می تواند از 4 تا 6 ماه متغیر باشد. اما در برخی از کاربردها بسته به وزن مولکولی فرایند ، مدت زمان تأثیر روند تا 18-12 ماه می تواند باشد. اسید هیالورونیک که بسیار طبیعی و بی ضرر است پس از مدت زمان مشخصی توسط بدن جذب می شود. برای حفظ حجم لب ، باید همین روند را دوباره تکرار کنید. قیمت فیلر لب ، جایی که می توانید شکل ایده آل مورد نظر را به لب های خود بدهید ، بسته به عواملی مانند شکل فرآیند ، محل استفاده ، تکنیک ها و مواد استفاده شده ممکن است متفاوت باشد.

ورم و کبودی بعد از فیلر لب:

فیلر لب به همان قسمت از لب در هر فرد اعمال نمی شود. می توان آن را در ناحیه قرمز در قسمت بالا یا پایین لب یا در ناحیه ای بنام کانتور که در آن لب و پوست با هم قرار دارند ، اعمال کرد. در نتیجه این روش ها با استفاده از تکنیک های مختلف ، حجم لب ها در مدت زمان کوتاهی افزایش می یابد و لب ها برجسته می شوند. علاوه بر این نتایج که به کمک اسید هیالورونیک ، درخشان تر و سالم تر به نظر می رسند ، طبیعی است که تورم یا کبودی جزئی روی لب ایجاد شود. این تورم و کبودی بعد از انجام می تواند حدود 3 روز دوام داشته باشد و بطور کلی طی 2 هفته کاملاً از بین می روند. اگر شرایطی مانند ورم طولانی مدت وجود داشته باشد و همچنین کبودی مداوم ایجاد می شود ، باید از پزشک زیبایی خود کمک بگیرید.

بعد از فیلر لب به چه مواردی باید دقت کرد:

• احتمال بروز مشکل بعد از فیلر لب توسط پزشک زیبایی متخصص و با تکنیک های مناسب و مواد با کیفیت کم است. با این حال ، نکات مهمی وجود دارد که باید برای سلامتی خود در نظر بگیرید.
• بعد از استفاده از فیلر ، شما نباید حداقل 2 ساعت چیزی بخورید یا بنوشید ، از استفاده از رژ لب خودداری کنید و از حرکاتی که باعث تحریک لب شما می شود ، خودداری کنید.
• بلافاصله بعد از استفاده از فیلر لب کاملاً طبیعی است که مقداری تورم و کبودی در اطراف لب ایجاد شود. بعد از استفاده از فیلر لب ، یخ را می توان به مدت 30 دقیقه در روز برای یک یا دو روز استفاده کرد.
• می توانید از کرم یا ژلی استفاده کنید که پزشک زیبایی برای تسکین ناحیه درمان مناسب می داند.
• می توانید از محصولات گیاهی حاوی ویتامین K برای تسکین ورم و کبودی استفاده کنید.
• در حین و بعد از فیلر لب ، می توانید لب های خود را به آرامی با کرم های رفع کننده ورم ماساژ دهید.
• باید مصرف الكل را برای مدتی متوقف كنید زیرا مصرف الكل قبل و بعد از انجام ممكن است باعث ایجاد ورم شود.
• بعد از فیلر لب نباید نوشیدنی های خیلی گرم یا خیلی سرد مصرف کنید و از حرکات سخت جویدن خودداری کنید.
• شما نباید تا دو هفته پس از کاربرد ، فعالیت هایی مانند سونا و بخار را انجام دهید.

[ بازدید : 175 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

فراد مبتلا به دیابت و افرادی که گردش خون ضعیفی دارند به احتمال زیاد به زخم پا مبتلا می شوند. درمان زخم پا دشوار است. در مبتلایان به این شرایط یک زخم کوچک پا نیز می تواند آلوده شود و نیاز به درمان داشته باشد.اگر عفونت در زخم رخ دهد و بلافاصله درمان نشود ، می تواند به شکل های زیر در آید:

*آبسه

*عفونت گسترده پوست و چربی زیرین (سلولیت)

*عفونت استخوانی (استئومیلیت)

باند گانگرن ناحیه ای از بافت مرده و تاریک بدن است که در اثر جریان خون ضعیف ایجاد می شود.

در بین مبتلایان به دیابت، شدیدترین عفونت های پا که در نهایت نیاز به قطع بخشی از انگشتان پا، پا یا قسمت پایین پا دارند، به عنوان زخم پا شناخته می شوند.

زخم های پا به ویژه در افرادی که یک یا چند مورد از مشکلات بهداشتی زیر دارند وجود دارد:

نوروپاتی محیطی.

این یک نوع آسیب عصبی در پاها است. دیابت شایعترین علت نوروپاتی محیطی است. وقتی اعصاب پا آسیب می بیند، دیگر نمی توانند در مورد درد یا ناراحتی به فرد هشدار دهند. هنگامی که این اتفاق می افتد، با سایش قسمتی از پوست پا توسط کفش ممکن است زخم پا ایجاد شود.

افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی ممکن است در هنگام قدم زدن بر روی چیزی تیز یا هنگام وجود یک سنگریزه تحریک کننده در کفش خود نتوانند این مشکلات را احساس کنند. آنها می توانند به طور قابل توجهی پای خود را مجروح کنند و هرگز آن را متوجه نمی شوند، مگر اینکه پای خود را به طور مرتب به دلیل آسیب دیدگی معاینه کنند.

بسیاری از افراد سالخورده و افراد دیابتی که مشکل بینایی دارند نیز نمی توانند به اندازه کافی پای خود را ببینند تا مشکلات آنها را معاینه کنند.

مشکلات گردش خون.

هر بیماری که باعث کاهش گردش خون در پاها می شود، می تواند باعث زخم پا شود. زمانی که خون کمتری به پاها رسد باعث می شود پوست در معرض آسیب بیشتری قرار بگیرد و باعث کند شدن بهبود پا می شود.

به گردش خون ضعیف در شریانهای پا بیماری شریان محیطی گفته می شود. همچنین این مشکل باعث درد در پا یا باسن هنگام راه رفتن می شود. این مشکل در اثر آترواسکلروز ایجاد می شود. این بیماری، بیماری است که در آن رسوبات چرب کلسترول در عروق ایجاد می شود.

ناهنجاری در استخوانها یا عضلات پاها.

هر شرایطی که آناتومی طبیعی پا را تحریف کند می تواند منجر به زخم پا شود. این امر به ویژه در صورت استفاده از کفش هایی که فرم پا را تغییر می دهند بوجود می آید. به عنوان مثال می توان به پنجه پا، پا با شکستگی و موارد آرتریت شدید اشاره کرد.

بیش از هر گروه دیگر ، مبتلایان به دیابت بیشتر در معرض خطر ابتلا به زخم پا هستند. دلیل این امر عوارض طولانی مدت دیابت است که اغلب شامل نوروپاتی و مشکلات گردش خون است. بدون درمان سریع و مناسب ، ممکن است زخم پا نیاز به معالجه در بیمارستان داشته باشد یا ممکن است منجر به عفونت عمیق یا گانگرن و قطع عضو شود.علاوه بر دیابت، سایر شرایط پزشکی که خطر ابتلا به زخم پا را افزایش می دهد شامل موارد زیر است:

آترواسکلروز.

این وضعیت شامل گردش خون ضعیف در پاها است.

پدیده رینود.

این شرایط باعث کاهش ناگهانی جریان خون به انگشتان پا و پا می شود. در طی این مشکل ، انگشتان دست و انگشتان پا سفید می شوند و با کم شدن جریان خون ، خونرسانی ضعیف می شود. پس از بازگشت گردش به حالت عادی ، آنها دوباره به رنگ آبی و قرمز در می آیند.در برخی موارد زخم پا با این عوامل خطر و بیماری ارتباطی ندارد. بروز زخم پا در شخصی که هیچ یک از این مشکلات سلامتی را نداشته باشد ممکن است نیاز به بررسی سرطان پوست بخصوص کارسینوم سلول سنگفرشی داشته باشد. این سرطان گاهی اوقات شبیه زخم پا است.

علائم

زخم پا مانند دهانه قرمز در پوست به نظر می رسد. بیشتر زخم های پا در سمت پایین پا یا در قسمت بالا یا نوک انگشتان پا قرار دارند. این دهانه گرد ممکن است با حاشیه ای از پوست ضخیم احاطه شود. این مرز ممکن است با گذشت زمان توسعه یابد. در زخم های بسیار شدید، دهانه سرخ ممکن است به اندازه کافی عمق داشته باشد که تاندون ها یا استخوان ها را در معرض دید خود قرار دهد.

اگر اعصاب پا به طور عادی کار کند ، زخم دردناک خواهد بود. اگر اینگونه نباشد ، ممکن است فردی که دارای زخم پا است، آن را نداند ، خصوصاً اگر زخم در قسمت کمتری از پا قرار داشته باشد.

در بیماران معلول یا سالخورده ، ممکن است یک فرد وابسته یا مراقب شخصی از این مشکل آگاهی یابد. مراقب ممکن است متوجه شود که پا به نظر قرمز و متورم شده و حتی ممکن است در جوراب عفونت و بوی ناخوشایند مشاهده کند.

درمان

اگر گردش خون خوبی در پای خود دارید، پزشک ممکن است برای زخم های دیابتی شما روشی به نام دبریدمان انتخاب کند. این روش شامل برش دادن بافت زخم است. بعد از برش دادن زخم پزشک درمان های لازم را با توجه به نوع زخم انجام می دهد.

سپس پزشک پانسمان را اعمال می کند. او ممکن است برای تسکین فشار بر ناحیه زخم شده، کفش مخصوص تجویز کند.

این کفش مخصوص ممکن است یک کفش پیاده روی باشد که بتوان آن را به همراه بیش از یک باند پوشید.

برای معاینه و دفع مشکل باید به پزشک مراجعه کنید. ممکن است یک پرستار برای تغییر پانسمان هر چند روز به شما مراجعه کند. مراقبت از زخم پا می تواند در طی هفته ها یا ماه ها نیاز به مراجعه های متعدد داشته باشد. این ملاقات ها تا زمانی ادامه می یابد که زخم شما به طور کامل بهبود یابد. اگر احتمال عفونت وجود داشته باشد، ممکن است به شما آنتی بیوتیک داده شود.

پس از بهبودی زخم، پزشک شما ممکن است کفش های راحت و جادار را تجویز کند. این کفش نباید به مناطق آسیب پذیر پاهای شما فشار آورد. این به جلوگیری از زخم در آینده نیز کمک خواهد کرد.

زخم های پا که به درمان محافظه کارانه تر جواب نمی دهند ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. در برخی شرایط ، بدون جراحی پا، زخم ممکن است به درستی بهبود نیابد.

افرادی که گردش خون ضعیفی دارند ممکن است برای باز کردن یک یا چند شریان مسدود شده در پاها به یک روش یا عمل جراحی نیاز داشته باشند. در صورت امکان پزشکان سعی می کنند انسداد را با آنژیوپلاستی باز کنند. این کار معمولاً با قرار دادن یک محفظه با روکش (به نام استنت) به قسمت مسدود شده انجام می شود. محفظه باد شده این شریان را باز می کند.

[ بازدید : 222 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]